HALK HİKAYELERİ
Halkın ortak duygularını yansıtan, sözlü olarak kuşaktan kuşağa aktarılan hikayelerdir. 15. yüzyıldan sonra görülmeye başlayan bu hikayelerde ağırlıklı olarak "aşk" teması işlenmiştir.Halk hikayeleri, destan ile günümüz modern hikâye arasında köprü görevi üstlenmiştir. Dede Korkut Hikâyeleri destan devrinde halk hikâyeleri devrine geçişin ilk örnekleridir.
HALK HİKAYELERİNİN ÖZELLİKLERİ
- Âşık adı verilen saz şairleri tarafından sözlü olarak günümüze kadar taşınmıştır.
- Aşk en çok işlenen temadır, din ve kahramanlık temaları da işlenir.
- Nazım-nesir karışıktır. Düz yazı ağırlıklıdır. Manzum olan bölümler genellikle saz eşliğinde söylenir.
- Halk hikâyelerinde genellikle tekerleme adı verilen söz kalıpları bulunur. (Aldı sazı eline, aldı Kerem, bakalım ne dedi, deyip kesti gibi kalıplaşmış sözler)
- Halk hikâyelerinde olağanüstü kişi ve olaylar azdır. Kahramanlar gerçeğe yakındır.
- Mekan unsuru destanlara göre daha belirgindir. Mekan isimleri verilir ama ayrıntılı tasvir yapılmaz.
- Halk hikâyelerinde sade bir dil kullanılır.
- Anlatımda ilahi bakış açısı kullanılır.
- Dil şiirsel işlevde kullanılır, edebi metindir.
- Olayların geçtiği zaman dilimi çoğulukla belirsizdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.